In 1971 kochten mijn ouders hun eerste Bouvier des Flandres met stamboom bij de heer Justin Chastel.

Upsya de la Thudinie was een lieve sociale knuffelbeer en voor mij als 8 jarige "dierengek"  was de passie die mijn vader had voor bouviers vlug overgenomen. 

Trots gingen mijn ouders na een half jaartje ons boefje bij Mr. Chastel laten toiletteren en hij vroeg hen om haar alsjeblieft toch wel een paar shows te laten lopen want ze had volgens hem veel potentieel. Hij wist echt wel waar hij over sprak want Upsya heeft bijna alle shows die ze liep gewonnen en mijn ouders.... die waren gebeten door de microbe, ze reisden met Upsya doorheen Europa en wonnen menige titels. Zelf was ik op alle shows mee aanwezig en werd enorm in de watten gelegd door de grote BOUVIERFAMILIE van fokkers van boefjes . Ik heb ook  2 zomervakanties  het genoegen gehad om die door te brengen bij Mr. en Mme Chastel waar ik dan frans kon leren en oefenen en Justin en Mimi echt hun best deden om ook enkele woordjes nederlands te leren zodat ik me direct thuis en zeer welkom voelde. Nu besef ik pas hoe ik verwend werd en hoe mooi de hondenfamilie kan zijn.

Ondertussen verwelkomden we onze 2e boef Viata de la Thudinie en werden er plannen gemaakt om zelf Bouviers te gaan kweken en "Kennel van de Buildrager" werd gekozen als naam omdat mijn vader een trotse havenarbeider was.

Hun passie bracht hen in contact met verschillende liefhebbers van de Bouvier over de hele wereld. Hechte vriendschappen ontstonden en toen mijn ouders ook zelf keurmeesters werden van de Bouvier werden ze over de ganse wereld uitgenodigd om te gaan keuren op shows. Ze keurden shows en trainden ook met hun honden in hun eigen hondenclub. De Bouvier is een werkras en daarom werd er op de club vooral gewerkt op het behalen van het CQN-certificaat (certificat de qualité naturelle) Niet alleen Bouviers maar ook andere rassen waren altijd welkom: dobermans,boxers en briards. De kennel met op een bepaald moment van wel 14 honden, want de oudjes bleven gewoon tot hun laatste adem bij ons, konden natuurlijk in de weekends niet alleen gelaten worden en die taak heb ik altijd met volle plezier op mij genomen. Ik heb nooit problemen ondervonden en onze honden vonden het gewoon normaal dat ze naar een 12 jarig meisje luisterden. Ik was er voor hen en zij voor mij. 

Echter door gezondheidsredenen van mijn moeder kwam in 1988 aan alles een einde. 

Op dat moment was ik net zelf een gezin gestart en was het niet mogelijk om de kennel verder te zetten dus zijn ze gestopt met kweken en hebben de honden die ze nog hadden laten oud worden. De laatste boef die ze nog hadden Lino is 14jaar geworden en toen hebben ze geen honden meer gehad. Mijn vader had graag de kennel aan mij kunnen doorgeven maar op dat moment was dit voor mijn gezin niet mogelijk.

Mijn vader overleed in 2016 aan darmkanker, mijn moeder verhuisde naar een zorgwoning. Op dat moment was bij mijn echtgenoot ook reeds terminale kanker vastgesteld en zat ik enkel in overleef-modus.

In 2020 overleed mijn echtgenoot na een lange lijdensweg .

Dit was een moeilijke en zwaar emotionele periode en ik voelde dat ik nood had aan een maatje ...een hond, en wel mijn geliefde BOEF.

Ik begon mijn zoektocht en mailde oude en nieuwe bekende kennels in de hoop een steun en toeverlaat te mogen verwelkomen. Mijn jongste dochter hoorde van mijn plannen en hoopte stiekem al om ook een boefje te mogen verwelkomen in haar gezin. Gerry, de dochter van Annie Krah, had kennel Van Dafzicht verder gezet en nam contact met me op...we mochten een pupje komen bekijken. De dochter ging mee met mijn kleindochter en ja hoor....helemaal verkocht door dit kleine boefje kreeg ik al direct de vraag: mama mogen wij alsjeblieft dit pupje? En wat doe je dan als moeder en oma...ja hoor schatten, ik wacht nog wel even op een volgende beschikbare pup.

Ik hoefde gelukkig niet lang meer te wachten want 3 maanden later kreeg ik van Patrick en Ursula,kennel  Van het Gieldé Hof, het bericht dat zij voor mij een pup beschikbaar hadden. Alsof het zo moest zijn want bleek nu dat exact 50 jaar later, in 2021 het stamboek weer met letter U begon. Toen ze me vroegen welke naam de pup moest krijgen heb ik niet lang moeten zoeken, het moest "Upsya" zijn want dit leek zo wel door het lot bepaald. Mijn Upsya heeft nu oortjes en een staart vermits die niet meer gecoupeerd worden maar lijkt verder enorm op haar naamgenoot. Ze heeft me gesteund in mijn rouwproces en is mijn maatje voor altijd. 

Upsya kreeg zelf ook een maatje, Una van het Gieldré Hof. Alhoewel Upsya zelf nog een pup was van 8 maanden heeft zij Una volledig als moedertje onder haar vleugels genomen.

Ondertussen heb ik 3 boefjes: Upsya, Una en Whisper van het Gieldré Hof.

De kennelnaam van mijn ouders had ik al een tijdje geleden overgenomen en 2025 zal het jaar zijn dat de eerste pups van de 2e generatie Van de Buildragers zullen geboren worden. Ik kan alleen maar mijn best doen om te zorgen dat ik een even goede kweker en vertegenwoordiger van het ras wordt als mijn ouders.